Dzieci uczą się grać w szachy.

Szachy zawierają wiele elementów wychowawczych. Uczą odwagi i odpowiedzialności za własne decyzje. Dziecko grające w szachy staje się bardziej cierpliwe, wytrwałe i w pełni panuje nad sobą. Szachy rozwijają i wszechstronnie kształtują również zdolności matematyczne i logiczne myślenie.

Warto grać w szachy i warto tę grę poznać głębiej.

    Fragment artykułu Waldemara Gałażewskiego i Andrzeja Modzelana (nazwiska rozpoznawalne w szachowym światku):

Dzieci uczące się grać w szachy dostrzegają w nich przede wszystkim rozrywkę, nie zdając sobie sprawy, że bawiąc się drewnianym wojskiem, uczą się i doskonalą swoje umysły. Grając w szachy, musimy przestrzegać pewnych określonych zasad i reguł. Każdy szachista musi więc wykazać się zdyscyplinowaniem, ale i wyobraźnią. Biorąc pod uwagę powyższe, można określić w jakich płaszczyznach szachy wpływają na rozwój psychiczny i intelektualny dziecka:
1. Rozwój zainteresowań - dziecko poznaje nową dyscyplinę, której istotą jest samodzielne, logiczne rozumowanie, łączące poszczególne elementy wiedzy w jedną harmonijną całość;
2. Aktywność twórcza - specyfika gry w szachy wyklucza odtwórcze traktowanie tego zagadnienia. Wszelkie próby bezmyślnego naśladownictwa skazane są na niepowodzenie. Dziecko samo kreuje wydarzenia na szachownicy i ponosi za nie odpowiedzialność;
3. Rozwijanie pamięci i uwagi - główną umiejętnością w szachach jest zdolność zreasumowania każdej pozycji w sposób dynamiczny, w kategoriach najważniejszych jej elementów. Cała szachownica zostaje ukształtowana w przestrzenno-czasową postać, czyli wzorzec (P.G. Zimbardo, F.L. Ruch: "Psychologia i życie". Warszawa, 1997. s.198). Towarzyszy temu rozwój wyobraźni wzrokowej i koncentracji;
4. Myślenie logiczno-wyobrażeniowe - ludzie myślą czasami za pomocą wyobrażeń, które są obrazami psychicznymi rzeczywistych doznań zmysłowych (Tamże, s.196) i ten właśnie rodzaj myślenia gra szachowa rozwija najpełniej;
5. Rozwój pozytywnych sfer osobowości - szachy wykształcają poczucie obiektywizmu, uznawanie prawd innych ludzi, uczą tolerancji i reakcji na niepowodzenia;
6. Konsekwencja i wytrwałość w działaniu - dzieci mające styczność z szachami, zupełnie inaczej podchodzą do porażek. Zazwyczaj ponownie starają się rozwiązać określony problem i czynią to aż do skutku, podczas gdy ich rówieśnicy bądź rezygnują z wykonania zadania, bądź też obniżają sobie skalę trudności;
7. Aspekty wychowawcze - można je rozpatrywać w kategoriach kary i nagrody. Czymże innym jak nie karą jest przegrana? W dodatku wymierzona natychmiast i adekwatnie do czynu. To samo można powiedzieć o nagrodzie, jaką bez wątpienia jest dla młodego człowieka zwycięstwo, osiągnięte dzięki sile własnego umysłu.

Urodziłem się 25 września 1983 roku w Raciborzu. W szachy nauczył mnie grać tata jak miałem 5 lat. W pierwszej klasie szkoły podstawowej (7lat) jak był nabór do klubu to zgłosiłem się od razu. Wielkich sukcesów nie odniosłem, tylko mistrzostwo Śląska juniorów do lat 16 i występ z moją drużyną "Silesia" Racibórz na ekstraklasie (najlepsze 10 drużyn w kraju). Grałem też w lidze czeskiej. Na międzynarodowej liście szachistów FIDE jestem sklasyfikowany z rankingiem 2153. Obecnie szachy traktuję już tylko jako hobby, choć nadal lubię wolny czas w domu spędzać przy szachownicy. Mam nadzieję zaliczyć jeszcze kilka udanych występów na mocnych turniejach. Mój drugi kierunek zainteresowań oprócz szachów to turystyka wysokogórska i wspinaczka.

 Radosław Szczepanek